همزمان با حرکت نظام عدالت کیفری به سمت اتخاذ رویکردهای اصلاحی- ترمیمی در برخورد با پدیده بزهکاری و به ویژه بزه دیدگی اطفال و نوجوانان به عنوان یک آسیب اجتماعی، زمینه لازم برای حضور متخصصان علوم اجتماعی، روانشناسی و جرمشناسی در کنار سایر کارگذاران سیستم عدالت کیفری فراهم گردید. مددکاران اجتماعی از جمله این متخصصان هستند که با بهره گیری از دانش خود، با حضور در فرآیند کیفری و ارایه خدمات تخصصی خود به مراجع قضایی و طفل و نوجوان بزه دیده، در راستای تحقق هدف سیستم عدالت کیفری(پیشگیری از تکرار جرم و بزهدیدگی)، نقش مهمی را ایفا میکنند؛ این نهاد با تدوین لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان، در خصوص اطفال و نوجوانان بزهدیده مورد توجه قرار گرفته و وظایف مختلفی را مانند ارایه گزارش بزه دیدگی، مشاوره به قاضی دادگاه در خصوص صدور حکم حضانت و سرپرستی، نظارت بر اجرای مجازاتها و...، بر عهده مددکار اجتماعی قرار داده است، با این حال هنوز مددکاران اجتماعی از ساز و کارهای قانونی و اجرایی لازم برای حضور در تمام مراحل دادرسی کیفری و ارائه خدمات تخصصی و حمایتی خود، برخوردار نیستند. هدف نوشته حاضر تبیین نقش مددکار اجتماعی در مراحل مختلف دادرسی کیفری اطفال و نوجوانان بزه دیده و تحلیل رویکرد لایحه مذکور در این زمینه است.